cultureaftercomputation.com

Opieka zdrowotna to szlachetny zawód. Osoby pracujące w sektorze zdrowia musiały przejść długi proces, aby zostać zarejestrowanym w oficjalnej organizacji międzybranżowej. W odróżnieniu od innych zawodów, licencjat nie wystarczy, aby personel medyczny mógł otworzyć praktykę w świecie zdrowia. Ich walka się nie skończyła. Wielu pracowników służby zdrowia, którzy są gotowi przenieść się z miasta na wieś, aby poświęcić się zdrowiu publicznemu. Personel medyczny to nie tylko mężczyźni, ale także kobiety. Przed Dniem Matki poniżej znajduje się przegląd kobiet, które są liderami w dziedzinie zdrowia w Indonezji.

Indonezyjskie postacie kobiece walczą o zdrowie wielu ludzi

1. Nafsiah Mboi, pediatra i były minister zdrowia

Dr. Nafsiah Mboi, SpA, MPH jest pediatrą, która jest również ekspertem w dziedzinie zdrowia publicznego. Studiował w Indonezji, Europie i Stanach Zjednoczonych. Nafsiah ma również wieloletnie doświadczenie zawodowe. Pełnił funkcję Przewodniczącego Komitetu Praw Dziecka ONZ (1997-1999), Dyrektora Departament ds. Płci i Zdrowia Kobiet, WHO, Genewa Szwajcaria (1999-2002) i sekretarz Krajowej Komisji ds. AIDS (2006-obecnie). Nafsiah zajmował również stanowisko członka DPR/MPR RI na okres 1992-1997. Opublikowano ponad 70 jego prac w języku indonezyjskim i angielskim. Łącznie 20 z nich to artykuły i artykuły. Nafsiah jest znana jako wolontariuszka i społecznik, odkąd była studentką. Ponadto Nafsiah aktywnie udziela głosu w programie planowania rodziny. Poświęca się wysiłkom na rzecz walki z HIV i AIDS w Indonezji. Jej zaangażowanie w walkę z dyskryminacją i równością w społeczeństwie sprawiło, że Nafsiah została aktywistką na rzecz praw człowieka i została jedną z założycieli Narodowej Komisji Ochrony Dzieci Indonezji, członkiem Komnas HAM i wiceprzewodniczącą Komnas Perempuan. Nic dziwnego, że w Indonezji jest uważany za postać zdrowotną.

2. Jałmużna. Hasri Ainun Habibie, założyciel Banku Mata Indonesia

Hasri Ainun Habibie, lepiej znany jako Ainun Habibie, rzeczywiście odszedł w 2010 roku. Jednak jego wspaniała służba na zawsze zostanie zapamiętana, szczególnie w świecie medycznym w Indonezji. Żona 3. Prezydenta Indonezji, B.J. Ten Habibie był przewodniczącym Centrum Stowarzyszenia Indonezyjskich Zwolenników Niewidomych Oczu (PPMTI) w 2010 roku. Ainun uzyskał stopień doktora w 1961 roku na Uniwersytecie Indonezji i pracował w szpitalu Cipto Mangunkusumo (RSCM), Salemba, Central Dżakarta. Obecność banku oka, który założył Ainun, stała się kontrowersją w kraju. Ainun walczył wtedy o narodziny przepisów dotyczących dawców oczu. Fatwa halal dla dawców oczu jest owocem walki Ainun. Przed śmiercią Ainun radził, aby zachować ciągłość działań banku oczu. Ma nadzieję, że społeczność będzie kultywować kulturę oddawania rogówek. Bank Mata pomagał niedowidzącym z biednych rodzin. Osoby ze ślepotą spowodowaną uszkodzeniem rogówki zazwyczaj pochodzą od ludzi ubogich. W rekrutacji pacjentów, którzy naprawdę potrzebują dawcy rogówki, Bank Mata współpracuje z organizacjami pozarządowymi (NGO). Organizacja pozarządowa połączy następnie pacjenta z Bankiem Oka, który zostanie umieszczony na liście oczekujących na przeszczep oka. Od 2001 roku Fundacja Dharmais uczestniczy we wspieraniu Banku Mata w realizacji jego misji.

3. Melly Budhiman, prezes Indonezyjskiej Fundacji Autyzmu

Na początku nie było to zamierzone, ale po pewnym czasie po prostu się stało. Może to właściwe określenie, aby opisać powód, dla którego dr Melly Budhiman SpKJ, psychiatra dziecięcy, który obecnie skupia się bardziej na dzieciach z zespołem autystycznym. W przeszłości dr. Melly często pisze artykuły o świecie zdrowia dzieci w Indonezji w kilku mediach. W 1994 roku biuro medialne poprosiło go o napisanie artykułu na temat autyzmu. Melly zgodziła się, ponieważ obecnie społeczeństwo nie może uzyskać zbyt wielu informacji na temat autyzmu. Odwoływał się do starych teorii, aby wyjaśnić autyzm, w tym jego objawy. W końcu w 1997 roku Melly i jego koledzy założyli Indonezyjską Fundację Autyzmu (YAI). Bez celu komercyjnego, fundacja ta służy potrzebom dzieci ze spektrum autyzmu. W 2013 roku Melly zaczęła otrzymywać wiele wizyt pacjentów z autyzmem.

4. Siti Sumiati, pływająca położna na tysiącu wysp

Ta kobieta, która urodziła się w Madiun w 1952 roku, rozpoczęła pracę jako położna na wyspie Panggang na wyspach Seribu w 1971 roku. Z ograniczonym zapleczem, Sum, jak nazywa ją Siti Sumiati, nadal z pasją służy tamtejszym ludziom. Wykonując swój zawód, Sum korzysta z taksówki łodziowej. Nierzadko fale muszą być uderzane podczas odwiedzania mieszkańców. Dzięki jego wytrwałości śmiertelność matek na Tysiącu Wysp spada z roku na rok. Twardość Suma w wykonywaniu zawodu została doceniona przez Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w 2008 roku. Przed Światowym Kongresem Położnych w Glasgow w Szkocji Sum opowiedziała swoją historię jako położna na Tysiąca Wysp.

5. Nila Moeloek, Minister Zdrowia Republiki Indonezji

Urodzony w Dżakarcie 11 kwietnia 1949 r. prof. Dr. dr. Nila Djuwita Farie Anfasa Moeloek jest indonezyjskim ministrem zdrowia w gabinecie roboczym prezydenta Joko Widodo. Pełni również funkcję Przewodniczącego Jednostka Badań Medycznych Wydział Lekarski Uniwersytetu Indonezyjskiego (FKUI) od 2007 roku. W świecie zdrowia i organizacji medycznych Nila jest postacią, której trudno dorównać. Oprócz tego, że powierzono mu kierowanie Dharmą Wanita Persatuan (2004-2009), kierował także Stowarzyszeniem Okulistów (Perdami) i Indonezyjską Fundacją Raka (2011-2016). Stanowisko Członka Zarządu Partnerstwo na rzecz Zdrowia Matki Dziecka i Noworodka (PMNCH), międzynarodowa agencja realizująca strategiczne inicjatywy Sekretarza Generalnego ONZ na rzecz Zdrowia Matki i Dziecka. Podobnie globalna inicjatywa skoncentrowana na kwestiach związanych z żywnością, zdrowiem i zrównoważonym rozwojem, a mianowicie: JEDZ FORUM, jako członek rady doradczej. Nic dziwnego, że prezydent Susilo Bambang Yudhoyono w 2009 roku poprosił Nilę, aby został specjalnym wysłannikiem prezydenta Republiki Indonezji Milenijne Cele Rozwojowe, której zadaniem jest zmniejszenie liczby przypadków HIV-AIDS oraz śmiertelności matek i dzieci w Indonezji.