Tężec to choroba zakaźna wywoływana przez toksynę bakteryjną
Clostridium tetani który atakuje układ nerwowy. Toksyny, które atakują te nerwy, mogą powodować bardzo bolesne skurcze mięśni, zwłaszcza mięśni żuchwy i szyi. Najbardziej niebezpieczną rzeczą od tężca jest rozprzestrzenianie się bakterii do układu oddechowego i atakowanie mięśni oddechowych. Jeśli tak się stanie, może to spowodować trudności w oddychaniu i ryzyko śmierci. [[Powiązany artykuł]]
Różne objawy tężca u niemowląt
Tężec noworodkowy jest zakażeniem tężcowym, które występuje u noworodków w wieku poniżej 1 miesiąca i na ogół prowadzi do zgonu. Nie tylko dorośli, dzieci mogą również zachorować na tężec. Tężec neonatorum najczęściej występuje w krajach rozwijających się z powodu skażenia niesterylizowanego sprzętu używanego do porodu lub pielęgnacji pępowiny. Ponadto tężec noworodkowy może być również spowodowany przez matki, które nie otrzymały szczepionki przeciw tężcowi w czasie ciąży. W rezultacie układ odpornościowy dziecka jest podatny na infekcje. Poniżej przedstawiono objawy zakażenia tężcem noworodkowym u niemowląt, które można zaobserwować.
- Dziecko jest niespokojne i często jęczy
- Usta dziecka są trudne do otwarcia (szczękościsk), więc otrzymało pokarm i mleko z piersi
- Sztywność mięśni twarzy i ściągnięte brwi (risus sardonicus)
- Ciało dziecka sztywne i wygięte do tyłu (opistotonus)
- Dziecko ma drgawki
- Gorączka, pocenie się, wysokie ciśnienie krwi i szybki puls
- Zaburzenia mięśni oddechowych, które mogą spowodować śmierć
Inkubacja tężca trwa do 21 dni
Toksyna bakterii tężca znajduje się w glebie i może przetrwać około 40 lat. Te bakterie i toksyny przedostają się przez otwarte rany i rozprzestrzeniają się do krwiobiegu. Złe czyszczenie ran może zwiększyć ryzyko tężca. W ciągu około ośmiu dni (okres inkubacji od 3 do 21 dni) toksyna tężcowa zaczyna atakować układ nerwowy i wywoływać objawy. Kiedy toksyna tężcowa rozprzestrzeni się, śmiertelność zakażonych pacjentów może osiągnąć 30%. Chociaż wygląda to bardzo niebezpiecznie, tężcowi można zapobiec, podając szczepionkę przeciw tężcowi, a także szczepienie przeciwko błonicy i krztuścowi. Pamiętaj, że efekty szczepionki przeciw tężcowi nie trwają wiecznie. Dlatego dawka
dopalacze Tężec należy podawać co 10 lat, aby zapobiec zakażeniu tężcem.
Zalecenia IDAI dotyczące zapobiegania tężcowi
Zgodnie z zaleceniami Indonezyjskiego Stowarzyszenia Pediatrycznego (IDAI) w 2017 r. pierwszą szczepionkę przeciw tężcowi podaje się razem ze szczepionką przeciw błonicy i krztuścowi (DTP), najwcześniej w wieku 6 tygodni. Następnie szczepionkę podaje się dwukrotnie w odstępie 1 miesiąca i można ją podawać jednocześnie ze szczepionkami przeciwko polio, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i HiB.
Haemophilus influenza typ B), w wieku 3 i 4 miesięcy. Pierwszą dawkę przypominającą przeciw tężcowi podaje się w wieku 18 miesięcy, a drugą dawkę przypominającą przed rozpoczęciem szkoły (5 lat). Kolejne dawki przypominające można podawać co 10 lat. Następnie, aby zapobiec wystąpieniu tężca u noworodków, kobiety w wieku rozrodczym i przyszłe panny młode mają dodatkowy harmonogram szczepień przeciw tężcowi, a mianowicie TT1-TT5. Poniżej przedstawiono harmonogram podawania szczepionek TT1 do TT5.
1. TT1:
Podawany 2 tygodnie przed ślubem, aby przygotować się na wytworzenie przeciwciał lub odporności przeciwko tężcowi
2. TT2:
Podany 4 tygodnie po podaniu TT1
3. TT3:
Biorąc pod uwagę 6 miesięcy po TT2
4. TT4:
Biorąc pod uwagę 12 miesięcy po TT3
5. TT5:
Podane 12 miesięcy po TT 4 Jeśli wszystkie pięć szczepień TT otrzymały kobiety w wieku rozrodczym i kobiety w ciąży, poziom ochrony przed tężcem może osiągnąć 99%, przy 30-letnim okresie ochrony. Jest to jeden z wysoce zalecanych działań zapobiegających tężcowi.
