Rozpoznawanie unikającego zaburzenia osobowości i jego objawów

Zaburzenie osobowości to zaburzenie psychiczne, które powoduje, że osoba ma niezdrowe wzorce myślenia i zachowania. Ten wzór sprawia, że ​​dana osoba ma granice i ma problemy z interakcjami społecznymi. Istnieje kilka rodzajów zaburzeń osobowości rozpoznanych w 5. wydaniu Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego Zaburzeń Psychicznych (DSM-5). Jednym z tych zaburzeń osobowości jest zaburzenie osobowości unikającej. Rozpoznaj, czym jest unikające zaburzenie osobowości.

Czym jest unikające zaburzenie osobowości?

Osobowość unikająca lub unikające zaburzenie osobowości to zaburzenie osobowości charakteryzujące się skrajnym strachem i wstydem. Osoby z tym zaburzeniem osobowości mają również niską samoocenę i są bardzo wrażliwe na odrzucenie. Zaburzenie osobowości unikającej jest jednym z typów zaburzeń osobowości typu C. Zaburzenie osobowości typu C charakteryzuje się takimi cechami, jak lęk i strach u osoby cierpiącej. Zaburzenie osobowości unikającej może również powodować objawy, które mogą zakłócać życie osobiste i zawodowe. Uważa się, że zaburzenie osobowości unikającej występuje u mężczyzn i kobiet w równych proporcjach. Objawy tego zaburzenia zwykle zaczynają pojawiać się w dzieciństwie i stają się bardziej problematyczne w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Zaburzenia osobowości unikającej zwykle nie są diagnozowane u dzieci poniżej 18 roku życia. W diagnozie lekarz musi upewnić się, że wzorce zachowań spowodowane tym zaburzeniem osobowości nie zanikają z czasem u chorego.

Objawy zaburzenia osobowości unikającej

Oto niektóre z objawów związanych z unikającym zaburzeniem osobowości:
  • Poczucie potrzeby bycia lubianym przez innych
  • Anhedonia lub brak chęci wykonywania czynności
  • Uczucie niepokoju, że powie lub zrobi coś złego
  • Uczucie niepokoju w sytuacjach społecznych
  • Unikaj konfliktów i staraj się być miłą osobą
  • Unikaj interakcji w środowisku pracy
  • Unikaj bliskich relacji lub dziel się osobistymi uczuciami z innymi
  • Unikaj podejmowania decyzji
  • Unikaj pewnych sytuacji w obawie przed odrzuceniem
  • Unikaj wydarzeń i wydarzenia społeczny
  • Łatwo obraża się krytyką lub sprzeciwem innych
  • Mieć samoświadomość (samoświadomość) zbyt wiele
  • Trudne do zainicjowania kontaktu społecznego
  • Często odczuwam strach i niepokój
  • Niska pewność siebie
  • Bardzo wrażliwy na oceny lub opinie innych osób
  • Brak asertywności
  • Poczucie mniejszego zaufania do innych
  • Poczucie własnej wartości lub samoocena Niska
  • Interpretowanie sytuacji neutralnej jako negatywnej
  • Staraj się nie mieć bliskich przyjaciół i sieci społecznościowych
  • Cieszę się, że mogę się odizolować
  • Strach przed podejmowaniem ryzyka lub próbowaniem nowych rzeczy
  • Postrzeganie siebie jako osoby niekompetentnej (gorszej)

Co dokładnie powoduje zaburzenie osobowości unikającej?

Uważa się, że przyczyny unikającego zaburzenia osobowości obejmują kombinację czynników genetycznych, środowiskowych, społecznych i psychologicznych. Doświadczenia z dzieciństwa, takie jak przemoc emocjonalna, długotrwała krytyka i brak uczucia ze strony rodziców, również przyczyniają się do tego zaburzenia osobowości wraz z innymi czynnikami ryzyka. Negatywne interakcje z przyjaciółmi z dzieciństwa, takie jak odrzucenie, są również potencjalnymi czynnikami ryzyka zaburzeń osobowości unikającej. Osoby z tym zaburzeniem osobowości są również bardzo nieśmiałe i mają trudności z pokonaniem tej nieśmiałości, nawet jeśli się starzeją.

Leczenie unikającego zaburzenia osobowości

Unikające zaburzenie osobowości można leczyć psychoterapią. Jednak w niektórych przypadkach niektóre rodzaje leków mogą być również przepisywane przez lekarza.

1. Psychoterapia psychodynamiczna

Jedną z form psychoterapii w celu przezwyciężenia zaburzenia osobowości unikającej jest psychoterapia psychodynamiczna. Ta terapia jest właściwie formą terapii opowiadania historii. Psychoterapia psychodynamiczna pomaga pacjentom stać się bardziej świadomymi swoich myśli i pomaga pacjentom zrozumieć wpływ przeszłych doświadczeń na obecne zachowanie. Psychoterapia psychodynamiczna pomaga również pacjentom zrozumieć i rozwiązać konflikty i emocjonalne rany, których doświadczają. Terapia ta może zapewnić długoterminowe korzyści pacjentom nawet po odbyciu serii spotkań z lekarzami.

2. Terapia poznawczo-behawioralna

Terapia poznawczo-behawioralna jest również inną formą terapii opowiadania historii. Terapia poznawczo-behawioralna pomaga pacjentowi przyznać się do tego, w co wierzy, ale także zachęca pacjenta do obalenia tych przekonań. Doradcy i przewodnicy terapii poznawczo-behawioralnej będą towarzyszyć pacjentom, aby wymyślili zdrowsze myśli – zamiast negatywnych myśli, takich jak strach i niepokój.

3. Narkotyki

Nie ma leku zatwierdzonego przez FDA do leczenia zaburzenia osobowości unikającej. Jeśli jednak pacjent odczuwa takie objawy jak smutek i nadmierny niepokój, lekarz może przepisać lek przeciwdepresyjny. [[Powiązany artykuł]]

Notatki z SehatQ

Zaburzenie osobowości unikającej to zaburzenie charakteryzujące się poczuciem wstydu, lękiem i nadmiernym strachem. Zaburzenie to można leczyć terapią, chociaż niektóre przypadki mogą wymagać leczenia. Jeśli nadal masz pytania dotyczące unikającego zaburzenia osobowości, możesz: zapytaj lekarza w aplikacji zdrowia rodziny SehatQ. Aplikację SehatQ można pobrać bezpłatnie pod adresem Appstore i Playstore który dostarcza wiarygodnych informacji na temat zdrowia psychicznego.

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found